Göyərçinlər də qayıtsın
Əməkdar jurnalist Qədir Aslan 80 illiyinə
… Mehdiabad… may 2024-cü il…
… küləkli, gümüşü səmalı kövrək bir yaz günü…
… Abşeron küləyinin sığalına sevinən çeşidli meyvə ağaclarının yarpaqlarının rəqsi…
… 80 yaşlı atamın əlinin səliqəsi, bərəkəti…
… Altı yaşlı İbrahim gül-çiçəyin arasında gəzə-gəzə öz-özünə nəsə danışır… Ancaq özü anladığı dildə… İçində danışmaq, içi ilə danışmaq bu imiş görünür… Bircə bilsəydim o sözlərin, hisslərin mənasını…
Telefonun video yaddaşına köçürürəm onun yarpaqlarla söhbətini… Birdən çevrilir və “Ata, məni çəkirsən, gördüm…”— deyir.
Mən isə ona baxıb uşaqlığımı xatırlayıram… Və birdən anlayıram ki, indi yadımda qalmayan uşaqlıq səhnələri nə qədər həqiqiymiş… Qalanı ömürdür… Uzun, yazılmış, əyri-üyrü tale xətləri ilə dolu həyat… Adına ömür dediyimiz saniyələr, dəqiqələr, saatlar, günlər sırası…
… İş elə gətirib ki, 60-70-80-90-100 yaşlı insanlarla söhbət (müsahibə) edərkən bu rəqəmin nə olduğunu soruşmuşam… İstisnasız hamısının cavabı bir olub: “bir an kimi ötüb keçdi…”
Yenə xatırlayıram, 20 il əvvəl bir may günü, evdə oturmuşam, adəti üzrə nəsə oxuyub qeydlər edirəm. Telefon zəng çalır:
– Bəli.
– Haradasan? Evdəsən? Düş aşağı. Binanın qabağında gözləyirik… Elə ev geyimində hövlnak aşağı enirəm. Möhsün daha iki qohumla maşından düşürlər.
– Otur getdik…
Soruşmağa macal vermirlər. Düz “Gəncliyə”. Qədir müəllimin doğum günüdür. Ağsaqqal deyib ki, Rafiqi də gətirin… Ailə üzvləri, Səfyar müəllim başda olmaqla “Gənclik”də, Bakının ortasında, dar şəhər həyətində tonqalın başında zurna, saz sədaları altında yallı gedirik…
Zamanın hikmətinə bax ki, bizə bir an kimi görünən ömrə nələr sığır…
… Bütün dünya bir-biri ilə savaşırkən, 1944-cü ildə Qərbi Azərbaycanın gözəl guşələrindən birində – Göyçə mahalında, Basarkeçərin Nərimanlı kəndində keçən qayğısız uşaqlıq illəri…
… Bakı Dövlət Universiteti… Jurnalistika…
… Qəzetçilik həyatı, bir-birindən fərqli, maraqlı yazılar-məqalələr, oçerklər, felyetonlar, hekayələr…
… Uzun illər Qələmə sarılmış, Qələmə sadiq bir YoL…
Və 1989-cu il – xalqımızın tarixinin növbəti ən ağrılı səhifələri…
… Yenə də yorulmaz iş, əmək, zəhmət və tariximizin yeni dövrünün Qədir Aslan imzasında xronikası və bu yaddaşın dastanlaşan əksi…
… Azərbaycanın Milli Qəhrəmanı fəxri adına layiq görülmüş Vətənin qəhrəman oğulları barədə oçerklər kitabı.
… “Göyçə şəhidləri”…
… “Goranboy qartalları”…
… “Borçalının Qəhrəman oğlu”…
… “XX əsrin Koroğlusu”…
… “Səbailin şahin oğulları” kitabları…
… Biz Qədir Aslanın atasının yolunu ləyaqətlə davam etdirən oğlu Möhsünlə Bakı Dövlət Universitetinin Jurnalistika fakültəsində bir qrupda oxumuşuq. 1999-cu ildə Qərbi Azərbaycandan köçkün düşmüş həmvətənlərimizin taleyindən bəhs edən “Yuva” adlı bir hekayə yazmışdım. Motivlərdən biri Möhsünün atasının ona danışdığı səhnə idi. Qədir müəllim Nərimanlı kəndində adamları, bəzi vacib ev əşyalarını yük maşını ilə yola salıb bir neçə gün kənddə qalmalı olur. Evlərinin damında həmişə ev quşları, toyuq-cücəylə bir dənlənən çoxlu göyərçin qalırmış. Deyir, yük maşını həyətdən çıxandan sonra Qədir müəllimin qaldığı bir neçə gün ərzində göyərçinlər daha gözə dəyməyib, uçub, küsüb gediblərmiş…
Məni bu səhnə çox təsirləndirmişdi…
Qədir müəllimin böyük ümidlə baxdığı və inamla haqqında yazdığı gözəl gələcəyin ilk şərəfli günlərini, illərini artıq yaşayırıq. Və mən çox istərdim ki, növbəti yubileyi Nərimanlıdakı həyətdə, bağ-bağatda, nəvə-nəticələrin əhatəsində keçirək, göyərçinlər də qayıtsın və Gənclikdə – dar şəhər həyətində səslənən sazın, zurnanın, davulun səsi bütün Qərbi Azərbaycana yayılsın…
Rafiq Həşimov
yazıçı, telejurnalist,
Əməkdar artist
Azərbaycan Televiziya və Radio Verilişləri” QSC-də sədr müavini
