Qarabağa məktublar -2
Salam Qarabağ…
Əvvəla sözünü bu dəfə yedim, bu dəfə salamı əvvəlasız dedim. Nə səbəbə, bunu bir mən bilərəm, bir də bu millətin şərəf məsələsi olan səni top kimi bir-birinə oturən beynalxalq təskilatlar…
Əvvala, gərək biz səni bu beynəlxalq təşkilatlardan azad edək ki, sonra ermənidən azad etmək asan olsun, yoxsa ki, səni azad etmək çox cətindir.
Yenə ana ürəyin dözməyib necəsən soruşşan, rəhmətlik nənəm demiş, maşallah namxuda top kimiyəm, amma, mənim top olmağım maşallahsızdır.. Mən atəşkəs adlı oyunda qapımıza vurulan top kimiyəm ki, həmin top düzü dunyanın gözü qabağında oyundan kənar vurulsa da, amma, tərsinə oldu, bizi Qarabağdan kənar vəziyyətdə qoydu.
Gözün aydın, Qarabağ, dünya deyir ki, barışmalısız, guya, bunu biz bilmirik. Amma dünya bilmir ki, bizdə barışığın yolu etirafdan və üzr istəməkdən kecir. İndiyə qədər Ermənistan nə zaman Azərbaycandan üzr istədi, günahını etiraf etdi ki, biz barışaq?!
Olmaya sizin istəyinizin adı könüllü məcburiyyətdir? Biz bildik və yaddaşımızda saxladıq. Dünya bizi Qarabağa geri qaytaran deyil… Qoy dünya da bilsin və zəhmət çəkib yaddaşında saxlasın ki, biz tərəfdə qisası alınmayan qan namusa duşən ləkə kimidir, onu heç İranın yuyucu tozları yuya bilməz…
İran demişkən, ağladıqca kişi qeyrətsiz olur, necə ki, ağladı, İran oldu deyiblər.. Amma ki, mən İranın nə ağlamağını gördüm nə qeyrətsiz olmağını. Əksinə illərdir ağlayan da bizik, qeyrətsiz olan da…
Bu məktubu məsələn durub dostum Anara yazsam, mətbuatda getsə vətən şüvənlər tökülüşər üstumə ki, bəs millətə qeyrətsiz deməyə haqqın yoxdur… Yaxşı, qələt elədim dedim, qoy o vətənşüvənlər desin, onda illərdir atəşkəsə sığınan millətin qeyrəti harda qış yuxusuna gedib ki, top atsan da oyanmır ? Və illərdir susan millətə mən necə qeyrətli millət deyim ki…
Əzizim Qarabağ, ola bilsin bu yaxınlarda bir dəstə insan səni ziyarətə gəlsin. Beynəlxalq aləm bunu bizdən istəyir, həm də istək altında tələb edir. Sanki qonşunun oğlu topla vurub mənim pəncərəmi sındıırb indi də dünya deyir məsələni boyutmək lazım deyil, öpüşün, görüşün, barışın getsin ,amma, mən deyirəm ki, mənim bayrağım səndə dalğalanmayana qədər bu millətin adından ora gedən hər kəs bizdən deyil… Erməni bayrağı dalğalanan sənə gəlmək həm sənə, həm şəhidlərə təhqirdir ən azı…
Deyə bilərsən bəs niyə hakimiyyət buna gedir ? Deyim bil, əslində hakimiyyət buna getməklə doğru bir iş gorur və bu gedişlə dunyanın evcik- evcik oyununda topu millətə ötürür ki, buyur, millət, top ( oxu söz ) sənindir. İndi gərəkdir millət millət ola ki, bu oyundan bu get-gəldən imtina etməklə bu topu ( oxu bu daşı ) qalxızıb vura ATƏT həmsədrlərinin başına ki, bəs daha bəsdir, bu xalqın əsəbi ilə kos –kos oynadınız! Ya gedin oturun xarabanızda, qoyun işimizi görək, ya da bir milləti qoyun yerinə qoymayın…
Amma hanı bizdə o qeyrət, bir vursaq -vursaq o daşı öz başımıza vurarıq, sonra da deyərik ki, dünya bizim haqq isimizi mudafiə etmir. Daha demərik ki, dünya yaranandan ədalət güclü olanın yanında, əzilənin yox, ya da uzağı əsəbləşib topu öz qapımıza vurarıq.. Yox Tərlan Əhmədov kimi yox, məsələn Surət Huseynov kimi, Surət Huseynovun 1993- ci ildə öz qapımıza vurduğu top yox, toplar olmasaydı indi biz əlacı okeanın o tayında yox, Arazın o tayında axtarmışdıq da, tapmısdıq da
Bilirəm, işqğlda üzün gülmür… Gəl sənə bir lətifə danışım, bəlkə üzün gülməsə də, bizim mağmınlığımıza dodağın qaca…
Demək bizim bir deputatımız deyib ki, ermənilər Qarabağda bizim qorxumuzdan başlarını dik saxlayıb gəzə bilmirlər. Daha demir ki, atəşkəs imzalanandan biz belimizi dik tuta bilmirik. Hələ daha gülməli lətifəni Zakir Paşamız demişdi. Demişdi, Qarabağın səmasına nəzarət tam əlimizdədir. Xankəndindən bizdən izn almadan milçək uçsa vurarıq. Amma görünür Paşinyan milçəkdən dəyərlidir ki, onu vurmadılar.
Hələlik Qarabağ… Hələlik sözü çox yazılandan get-gedə həmişəlikə çevrilir .. Elə mən də qorxuram ki, hələlik yaza -yaza bir də ayılım ki, səni həmişəlik itirmişik, rəhmətlik Dərbənd kimi…
Bu ara Dərbəndi bizdən alıb bizə qaytarmayan rus ayısının ermənidən torpaq alıb bizə qaytarması vallah nağıldan o tərəfə keçmir ki, keçmir…
Özünə yaxşı bax.. Bir gün mütləq burnumuzun ucu goynəyəcək sənin üçün. Bax onda sən burnumuzun ucundan vurub bizə deyərsən:
“Gedin, Şəhidləriniz gəlsin!.”
