***
Sındı içimdəki son ümid,heyif…
Qırıldım sonuncu adamdan belə.
Mənə şirin-şirin nağıl danışma,
Demə o bağ belə,bu bostan belə…
Bir azca sən də dad unudulmağı,
Gör ki tənhalıqdan Tanrı nə çəkir.
Mən elə əzəldən içimdə təkəm,
Peşiman olarsan,yolumdan çəkil.
Gedənlər gedəcək,belədi qayda,
Bu andlar,bu vədlər…hamısı boşdu.
Hər kəs öz oduna isinsin,yetər…
Mənə öz külümdə oynamaq xoşdu.
Bircə yol qaçmadım tərif dalınca,
Gözüm yox heç zaman şöhrətdə,şanda.
Mən susan dənizəm tufandan qabaq,
Müsibət oluram səbrim daşanda.
Ölərəm,dilimdən qıfıl açılmaz,
Heç “uf” da demərəm sökülüncə can.
Hər gün bir nəfərlik qala tikirəm
Özümə könlümün qırıqlarından.
Köç
Bu da sonuncu qapı,
Çıxıb gedirsən sən də.
Görərsən ki,nə ev var,
Nə qapı var dönəndə.
Keçmişə qayıtmağa
Nə iz,nə də cığır var.
Gedib səhraya çıxır
Qayıtdığın cığırlar…
Isti küləklər döyür
Qurumuş bir ağacı.
Ilişib bir budağa
əsir Leylinin saçı.
Bir leylək yuva qurur
Ötən günün ahından.
Tanrı da çoxdan keçib
Adəmin günahından.
Musanın xəbəri yox,
Balığı su aparıb.
Dərdimi dimdiyində
Götürüb qu aparıb.
Daşıyıram Hələbə
Min karvanlıq yükümü.
Yoluma işıq salır
Həvvanın təbəssümü…
***
İlahi,sonuncu sınaqdımı bu?!
Ömrün qürubunda nəydi bu sevda?
Könlümün min ildi xaraba qalan
Sınıq qapısını döydü bu sevda.
Ürəyim qurumuş bir çay yatağı,
Necə tab gətirsin bu selə indi?
Gözümdən süzülən iki damla yaş
Dönəcək sinəmdə bir gölə indi.
Nə külək,nə sazaq vecimə deyil,
Durmuşam bir eşqin yağışı altda.
Köhnə yaralarım təzə gül açar
Islanıb bir ilıq baxışın altda.
Hələ bitməyibmiş,demək, nağıllar…
Qəfil bir arzunun qanadı çıxar.
Elə oxşayaram sinəmdə ahı,
Dilimdən min qəmli bayatı çıxar.
Ilahi,ümidlər tumurcuqlayıb,
Uzanıb yolları qucaqlayacaq.
Yarpağı saralan payız ömrümü
Baharın qolları qucaqlayacaq…
***
Mən sənə inanmışdım,güvənmişdim…çox heyif…
Yenicə susdurmuşdum qəlbimdə bəlkələri.
Nəfəs aldıqca batır ürəyimin başına,
Indi əlinlə sınan ümidin qəlpələri.
Uzanıb gözlərimin altındakı kölgələr,
Çat düşüb üzümdəki təbəssümə dünəndən
Daha bir əl də yoxdu,yıxılanda tutmağa,
Daha umub-küsmərəm nə kimsədən,nə səndən.
Ürəyimi üşütdü qəfil qışa dönməyin,
Göz yaşalarım əritməz sözlərinin buzunu.
Elə susub içimdə o sevdiyin bayatı,
Havalanıb oxumaz “bu dərənin uzunu”.
Gör neçə qəm gizlənib üzümdəki qırışda,
Ürəyimdən nəm çəkən hər misradan su damır…
Innən belə gözlərim hər sevincə səyriməz,
Getməz dodaqlarımdan bir sevdanın şor tamı.
Bilirsən ki,inadam,yaman olur susmağım,
Gəlib qapı axtarma uçurduğun divarda.
Deyim,xəbərin olsun,bizim küçədə qışdı,
Dönüb yolu azarsan,tapammazsan bu qarda…
Yol
Mən çoxdan çıxıb getmişəm,
Sən axtaran yerdə yoxam.
Ömür köhnə film deyil,
Darıxanda bir də baxam…
Həmişə getdiyim yolu,
Hər gün ilk dəfə gedirəm.
Qəmi məni qonaq çağırıb,
Bu axşam kefə gedirəm.
Üç addım yol qalıb,yüzün
Beşdə üçünə çatmağa.
Bir eşqə qul olsa könül,
Nə var ki Çinə çatmağa.
Mənmi yaxşı oynamadım,
Yoxsa oyun düz getmədi?
Düşdüm bir yolun ağına,
Ayaq getdi,üz getmədi.
Dərdi aşırıb çiyninə,
Min ildi yol gəlir hamı…
Günü yola saldın,getdi…
Qarşıla gələn axşamı.
Saqif Qaratorpaq
Müstəqil.Az
