İki gündür sosial şəbəkələrdə Xalq artisti Arif Quliyevin xəstəxanada çəkilmiş videosunu paylaşıblar, sosial şəbəkələr partlayır.
Arif müəllim işgəncə içində. Bir tibb bacısı dəsmalla yelləyir və deyir:
– Arif müəllim, yenə yelləyim?
Ağıllı həkim də soruşur:
– Arif müəllim, özünü necə hiss edirsən?
Aktyor isə Əzrayılla əlləşir. Adama elə gəlir ki, tibb personalı Arif müəllimlə məzələnir. Korsunuz, görmürsünüz ki, bu işgəncə içindədi? Başqa bir tibb bacısı da bunu videoya çəkir və sosial şəbəkədə paylaşır.
Özü də hadisə harda baş verir? Cəmi üç-dörd gün bundan əvvəl baş həkimi həbs olunmuş klinikada. Sonra da belə bir mənasız açıqlama verirlər ki, videonu çəkən cəzalanıb. Bəs, kadrda səsləri eşidilən həkim və tibb bacısı haqqında nə tədbir görülüb? Onlara mükafat veriblər?
Nə isə…
.jpg)
Və sosial şəbəkə iştirakçıları da, müəyyən saytlar da reytinq xatirinə vurhavur bunu paylaşırlar. Və fikirləşmirlər ki, söyüşü söyənlə çatdıran yarı-yarıyadı.
Bu, birinci hal deyil. Başqa klinikalarda da COVİD-19-dan yatan və Əzrayılla əlləşən xəstələrlə bağlı da (xüsusilə məşhur insanlarla bağlı) belə videolar və şəkillər paylaşılır. Məsələn, Bəhram Bağırzadə ilə bağlı da şəkillər saytları və sosial şəbəkələri bəzəyirdi. Çox şükür ki, Bəhram müəllim qurtula bildi.
Hələ dostumuz Hacı Nuran klinikada yatanda yanına bir eşşək də aparmışdılar. Videosunu, şəkillərini çəkib vurhavur paylaşırdılar. Deyəsən, sonra eşşək də əsnəyib palatanı batırmışdı.
Eləcə də Xalq artisti Rəmişin də ağır vəziyyətdə, can çəkdiyi bir zamanda şəkillərini, hətta videosunu belə paylaşırdılar.
Belə misalları çox çəkmək olar. Buna niyə icazə verirlər? Karona ilə mübarizə aparan klinikalara belə şəxslər necə buraxılırlar?! Həkimlər öz həyatlarını riskə qoyub bütün gücləri ilə COVİD-19-a tutulmuş xəstələri Əzrayılın əlindən almağa çalışırlar və əksəriyyətində də həkimlər qalib gəlir. Nə qədər həkim də bu xəstəliklə mübarizədə canından olub. Amma yuxarıda qeyd olunan həkim kimiləri bütün tibb personalının üzərinə kölgə salır.
Sosial şəbəkələrdə bir bəla da var. Qəribə adamlar var ey, əzizləri ölüb, Allah rəhmət eləsin, meyiti qucaqlayıb öpüb şəkil çəkdirirlər. Xatirə üçün çəkdir, ailən üçün çəkdir, nəslin üçün çəkdir, buna kim nə deyə bilər? Amma bunu əzizini urvatsız edərək sosial şəbəkədə niyə adamların gözünə soxursan?
Arif Quliyevlə bağlı videonu çox ağrı-acı ilə izlədim, o işgəncəni mən də yaşadım. Yəqin ki, kim videonu izləyibsə, o da mənim keçirtdiyim hissləri yaşayıb.
Onsuz da pandemiya hamını psixoz vəziyyətə salıb. Bir tərəfdən də belə videolar və belə şəkillər insanlara çox ağır təsir göstərir. Gülməşəkərlər deyə bilərlər ki, kimin xoşu gəlmir, baxmasın. Elə deyil axı. Sən nəsə axtarırsan, bu şəkillər, bu videolar gözünə girir.
Əziz oxucular, bu yazının davamı olaraq bir məsələyə də toxunacam. Amma yaxın nömrələrimizdə. Mən bir dəfə 93-cü ildə azıb gedib çıxmışdım ABŞ-a. Çox gözəl yol qeydlərim vardı. Fikirləşirdim ki, bir maraqlı əsər yazacam, amma yaza bilmədim. Niyə?
Mirmehdi adlı bir əziz dostum xərçəngdən Hyustonda yatırdı. Çox müsibətlə axtarıb onu tapdım, hətta bu mənə bir az baha-başa gəldi, pul mənasında yox. Və elə ümumiyyətlə, baha-başa gəldi, mənəvi cəhətcə. Qayıdandan sonra bircə yazı yaza bildim: «Mirmehdi ilə Amerikada bir gün». Həmin yazını da tapıb çap edəcəm. Və niyə yol qeydlərimi yazmadım, bunu da açıqlayacam.
Yeri gəlmişkən, çox çətinliklə Mirmehdini mənə tapan Az.TV-nin əməkdaşı Sakit müəllimə (gərək ki, familiyası Məmmədov olsun) bir təşəkkür borcum var.
Tanrı qoysa, sağ qalsaq, çox yaxın günlərdə oxuyacaqsınız və bu “Tərbiyəsizlik”lə bağlı yazıya da aydınlıq gətirəcəm.
Və onda billəcəksiniz ki, mən niyə Rəmiş xəstə olarkən yanına getmədim və yalnız telefonla danışdım.
