Marina Karyagina
Gecə yarısı Günəşi
Şeh damlası kimi
büzüşüb yatıram.
Ağrıyıram.
Dünyanın içimə alıb
üzünü
hamıya göstərirəm.
Məqsədimə çatıram…
***
Dayan, dostum, dayan
gücün çatdığı qədər.
Tırtıl belə dözür…
Bir gün
ipəklərlə örtülür bədəni.
Deyirlər ki,
sürünmək üçün
gəlib dünyaya.
O isə uçub
kəpənəyə dönəcək…
***
Heç kimin
nəzəri dəyməsin deyə
gecə yarısı
adını bilmədiyim bitki
çiçəklədi.
Həyat davam etdiyi üçün
Aya
“minnətdaram” dedi.
Çöl-çəmən gül içindədir.
Sizə bir sirr verəcəyəm.
İşıq mənim içimdədir…
Çiçəklər açılsın deyə
Ay işığı tək
şəfəq saçan mənəm.
Mən – gecə yarısı Günəşiyəm…
Yanğı
Səsin də
kölgəsi var bu yerdə.
Daban öz iniltisindən paralanır.
Almanı kəssən eyni qandır…
Ya da,
belə bir hiss
içimdə qalıb.
Xeyr, daha dözə bilmirəm.
Bu zaman – ən uyğun zamandır…
Xatırla ay kimi üzümü…
Tərcümə edən: Rəsmiyyə Sabir
