Dünya bu gün külqabıdır,külqabı,hər gələnin bircə çırtma külü var…-ELNUR UĞUR

Şair Elnur Uğur prezident təqaüdünə layiq görüldü. Onu Müstəqil.Az-ın  adından təbrik edir, ona yaradıcılıq uğurları arzulayırıq.

Şair Elnur Uğur Abdiyevin yenu şeirlərini  oxuculara təqdim edirik:

Var
Yer altında yatanlara min şükür,
Yer üstündə gör nə qədər ölü var?
Yaxşı baxsan gələcəyin bətnində,
Sevginin yox, tək nifrətin dölü var.

Dahası var başından hər dahanın,
İşığı yox azdığımız kahanın.
Bu divləri məhv etməyə cahanın,
Harasında,görən səmən gülü var?

Neçə kötük sönüb tutmur kül qabı,
Yanan odun köz içidir, kül – qabıq.
Dünya bu gün külqabıdır,külqabı,
Hər gələnin bircə çırtma külü var.

Elnur, bacar bu dövranla keçin di!
Keçinməyən, keçinən də keçindi.
İçdən içə bir körpü sal keç indi,
İnsanların baxsan,quru çölü var.

Eşqinə

Nə az, nə də çox fırlanır,
Milyard ildi ox fırlanır.
Hər varda bir yox fırlanır,
Hər yoxda varın eşqinə.

Eşqlə keçinə- keçinə,
Yığışdıq ömrün köçünə.
Dənizi çəkir içinə,
Qayıq avarın eşqinə.

Ləpə sahilin gülüşü,
Köpüklər gülür gümüşü.
Vətənsiz ruhum, az üşü,
Qaya divarın eşqinə.

Fırlan bu yerin başına,
Xeyirin, şərin başına.
Düşər daş sənin başına,
Bu torpaq yarın eşqinə.

 
 SƏN

Sən Tanrılaşdırıldığın gün,
öldüyünü bilməliydi onlar Tanrı üçün.
Anlamalıydılar ki,
Bütlərə tapan lütlər,
Sadacə bir kütlə ömrünü yaşayıb.
Təndir divarından qopan küt kimi,
Bişməyən kündələr
Ocağın közünü anlamadılar deyə yandılar.
Sənin ətəyini Tanrı ətəyi sananlar,
Ayaqlarından islandılar.
Tanrılaşdırıldın tapdılar sənə,
Sən o gün güldün öz əksinə.
Ayağın dəyən yerləri gözlər qucaqlayanda,
Bəkarəti qanayanda baxışların,
Bir gülüş yağışı yağırdı gözlərindən harın- harın.
Ayağından kəşf etmək istəyirdi səni çoxu,
Ayağının tozu saymırdın onda,
Bəli bu qorxulu yuxu
İnanmırdın nə vaxtsa səni diksindirəcək.
Eh, ümidin cib- cib dilənirdi,
Cip- cip cücələrim deməyinə bənd idi,
Müdirlər.
Sənin üstündə çox soyunulmuşdu mundirlər.
Hətta döyüşə yollanan komandirlər?
döyüş öncəsi arzulamışdılar səni.
Sən azarlamışdın o arzuları.
Qanamışdı ümidlərinin tumurcuqları.
Səni Tanrılaşdıran kişilər,
Tanrı dərgahından səninlə keçdilər,
Cəhənnəmə bir döngə qalmış,
Səni cəhənnəmə itələdilər,
Özləri geriyə döndülər,
Geriyə yolu bağlamışdı ahların.

 Yaradam

Dünya qanda, vicdan qında boğulur,
Bu dərd ilə az bağrımı yar,adam!
Məhbəs ömrü yaşayıram cahanda,
Bir adama içdən olmur yar adam.

Gələn gündən qırır adam adamı,
Adam-adam vurduq ada “madamı”ı.
Bu dənizdə boğ o adam adamı,
Daha bəsdir nə qan dam,nə yara dam!

Güllələri yetər atın o yana,
Eşq gül açsın,Elnur,qoyma o yana.
İstərəm yer sülh səsiylə oyana,
İstərəm ki, belə dünya yaradam!

Yenə
Yenə sənə yazıram,
Demə saat neçədir.
Burda Gün çoxdan batıb,
Sənsiz hər gün gecədir.

Ay da qaçaq düşübdü.
Ulduzlar pərən- pərən.
Daha yar gələn yola,
Yoxdur gözlərin sərən.

Ümidlər kəsilibdi,
Sevgilər qana batıb.
Mənim başaltım altda,
Yenə həmin qız yatıb.

Odur hərdən gecələr,
Yuxumu diksindirir.
Gözümdən düşür o an,
Ruhumu dik sındırır.

Share: