Bizlərdə belə bir deyim var, “hansı mənsəbə qulluq edirsən”? Erməniliyin mənsəbi yoxdur. Onlar hər mənsəbə qulluq edir. Deyəcəksiniz, bəs deyirsən hər mənsəbə qulluq edir? Bir misal da var, “hər yana baxan çaş qalar”.
Bu da onlara kökdən gəlir. Köklü ağac daha vüqarlı olur. Kökü də çox dərinə işləyir. Kökü üzdə olanlar hər tərəfə şaxə verir. Nə qədər şaxə versədə kökü üzdə qalır, bir balaca külək əsəndə tab gətirmək gücündə olmur. Tez yıxılır. Yəni kökü onu saxlamaq gücündə olmur.
Bir neçə vaxtda onların ədəbiyyatını, tarixini vərəqlədim, ha baxdım, Sayad Novadan o yana getmirlər. O da türk ədəbiyyatından bəhrələnir.
Mənəviyyatsız adam olsun, istər millət olsun həmişə başqasına paxıllıq edir. Ağıllı insan, ya xalq olsun, başqasının mənəviyyatına baxıb içində özünə qarşı istək hiss edən, özünə ondan da dəyərli mənəviyyat, sənət yaratmağa çalışır. Bunlarda əksinədir, “məndə yoxdursa səndə də olmasın” ideyası ilə yaşayır. Bu ideya da başqasından çox özlərinə ziyan gətirib.
Onların bu mənsəbi olub. Onlar bu mənsəbə xidmət edib. Dinləri varsa da, mənsəbləri dinlərini də məhv edib. Mənsəb dinin daşıyıcısıdır. Niyə belə olub? Ermənilik düşüncə tərzidir. Bu düşüncə onlara xalq olmağa imkan vermir. Onlar öz düşüncəsində itib batacaqlar. İstər siyasətçisi olsun, istər alimi olsun, istərsə də adı vətəndaşı ümumdünya düşüncəsinə çıxa bilmirlər. Elə erməni düşüncəsində də qalıblar.
