“Mən əcəl gözləməyim, gəl, gözləmə daşı sən, Torpağın o üzünə bu dəfə diri gedək.”- Vasif Süleyman…

Özünəmi yurd yeri gəzirsən axşam-axşam,
Mənəmi rəhmin gəlir, kədərlənmə sən baxıb.
Baxdığın pəncərəni nə qədər daşlamışam,
Baxdığın pəncərədən indiyəcən qəm baxıb.

Yaxşı ki, əlindəki çör-çöpünə yiyəsən,
Qurbanıyam, verdiyim şirin andın qurbanı.
Bir gün gələn bir gün də qurban gedər nəyəsə,
Qurbanlıq nəyin qalıb, ay sapandın qurbanı…

Dərdini nə bilirsən gördüyün adamların,
Dərdsiz bildiklərinin sağalmaz yarası var.
Hələ çiyinlərində getdiyimiz yolların,
Bir gün də çiynimizdə aparmaq bəlası var.

Mən Allahın bəndəsi, sən Allahın quşusan,
Ya mən qanad açmalı, ya də sən yeri, gedək.
Mən əcəl gözləməyim, gəl gözləmə daşı sən,
Torpağın o üzünə bu dəfə diri gedək.

Sənə qoşulub uçmaq, nə yaraşır yaşıma,
Məndə qanad açmağa hava nə gəzir axı…
Sən mənim ürəyimə gəl, çör-çöpü daşıma,
Yuvasızın qəlbində yuva nə gəzir axı…