50-ci illərdə alman mikrobioloqu professor Hans Reysner sübut edib ki, canlı, özünü çoxaldan mikroblar reparativ qabiliyyətə malikdirlər, yəni onlar zədələnmiş, dağılmış strukturları bərpa edə bilirlər. Əslində, Reysneri bakteriyaların genetik məlumatı bir nəsildən digərinə dəyişmədən ötürə bildiyini təsdiqləyən ilk mikrobioloq hesab etmək olar.
Hans Reysner insanın və ya quşun mədəsinə düşdükdən sonra şəklini tez dəyişən və ölən “Klebsiella” bakteriyasını tədqiq edib. Bu bakteriya tez-tez xoşagəlməz qoxuya səbəb olur və onun tərkibində olan bakteriofaqlar və toksinlər insanlarda müxtəlif xəstəliklər yaradırlar. Buna görə də Reysner bu bakteriyanın özünü yeniləmək qabiliyyətindən istifadə edərək ondan bakterioloji kultura yaratmağa qərar verib.
Mikrobioloq onu tərkibində zülalla zəngin qida məhlulu olan mühitə qoyub və bir müddət sonra koloniyanın yetkin insanın bədəninin bir hissəsinə uyğun forma aldığını görüb. Bədənin bakteriyaların orqanizmə daxil olması nəticəsində dəyişmiş bölgələrinə hüceyrə sahələri deyilir. Onlar dəyişməmiş toxumaları ilə eyni deyillər, buna görə də onlar orqanizmin daxili quruluşunu və hüceyrə metabolizmini öyrənmək üçün istifadə edilə bilər. Məsələn, onlar həzm sistemininin vəziyyətini müəyyən etməyə və ya müəyyən qidaların nə qədər effektiv həzm olunduğunu və vacib vitaminləri qəbul edib-etmədiyini müəyyən etməyə kömək edə bilər.
Reysner təsadüfən ilk bakteriofaqları aşkar etdikdən sonra bir sıra eksperimentlər aparıb və onların nəticələri göstərib ki, bakteriofagiya bağırsaqlarda mikroorqanizmlərin sayının azalmasına gətirib çıxarır və hər hansı xəstəliyin müalicəsi üçün istifadə oluna bilər. O, başa düşüb ki, mikroorqanizmlər zəif ikən çoxalmır, ona görə də bu yoluxma mexanizmi sağlamlığa təsir edir.
Mənbə: Naked Science
