Müstəqil.Az Təbrizdə yaşatıb yaradan soydaşımız, istedadlı şair Məhəmməd ÇALĞINın “Qarabağ” adlı yeni yazdığı sil-silə şeiri təqdim edir
QARABAG
Ey FÜZULİ…
Sənin qara gözlərin
Qışın ağ gözlərinin altında su kimi əsir
Sənin xurmalı yanaqların…
Adamın dodaqların kəsir
Sənin zeytun gözlərin…
Gözlərin yeridikcə
Adam müsəlmanlaşır
Ey FÜZULİ…
Ağrılarını unut
Əllərimdən tut
Gözlərindən o qədər içmişəm-aaaşıram
Sənin gözlərinə and olsun FÜZULİ
Səni məndən uzaqladanlardan-uzaqlaşıram
Dünyanın güzgülərinin önündəsən hala
Səni göstərə bilməyən aynaların adı şişədir
Səni göstərə bilməyən gündüzlərin adı gecədir
Səni səbt edə bilməyən tarix nağıldır
Və səni yaza bilməyən şair-heç şair deyil
Ey FÜZULİ…
Ayağa dur
Taqçalarının tozunu al füüüüü
O çörək qabındakı cəhlənmiş çörəklərini boşalt
O küzədəki boyat suyu dişarı süz
Hələ,divardan sallanan Sayatın saralmış şəklinə baxarsanmı?
Ooooooy
Anan ölsün Sayat
Su boyat çörək boyat
Gərəkdir rəngin saralsın
Ey FÜZULİ…
Ayağa dur
Əl-üzündə yağış təsviri qur
Küçələrini xalça uzad
Alışdır tiribonlarını
Həmən bir şeir gecəsi qur
Təbrizdən Çalğın gəlmiş
Və Bağdaddan…
Buyursun FÜZULİ həzrətləri
“Bu rövşəndir təbiətdə dan ulduzsuz pegah olmaz
Roxe zibayin ey dilbər nigahilən təbah olmaz
Əgər məşuqələr içrə sədaqətlən viqar olsa
Bütün sərgəştələr içrə bu qədri nalə-ah olmaz
Mərize eşqəm ey dilbər təbibe dərde mən sənsən
Təbib dərdə əlac eylər uzaqdan ki nigah olmaz
Dodağından tərəhhüm qıl mənə bir qünçə lütf eylə
İlahi bargahında o qünçeylən günah olmaz
Mənə bir busə borcun var dedin gəl al Qaraaabağda
Bu gün nəqd eylə ey dilbər sabah olmaz sabah olmaz
FÜZULİ xainidanından qalan şahzadə Çalğındır
Nasıl şahzadədir Çalğın başında heç sipah olmaz”
Ey ŞUŞA…
Ey dünyanın ən dəli-sov gəlini
Ey yer-kürəsinin sevgiyə hamilə olan nüqtəsi
Gecələr qoynunda yazdığımız şeirləri-sinəndəki təpələrdə gizlətdik
Gündüzlər səsində yazdığımız romanları-göbəyindəki qayalıqlarda
Ey ŞUŞA…
Ey xanın ərköyün qızı
Gözlərindəki yaşıl muncuqlarını mənə verərsənmi?
Yanaqlarındakı qızıl almalarını necə?
Dodaqlarını aç şərqin havası təmizlənsin
Saçlarındakı bəyaz qartallarını uçurt
Yeni bir səhnə yarat
Göylər darıxır boşluqdan
Ey ŞUŞA…
Qollarını boynuma sal yalqızam
Saçlarını çinimə sər darıxıram
Əllərimi bağrına bas üşüyürəm
Oooooy bilmədim
Bağışla, ŞUŞA
Yaralarına əlim dəydi
“Anan ölsün ŞUŞA
Nə dırmaşıbsan daşa
Bacın qurban olaydı
Gözündən axan yaşa”
Ey ŞUŞA…
Ey pərişanlığın simvolu
Ey ŞUŞA…
Ey şeirin istiresi
Ey ŞUŞA…
Ey şairlərin padişahi
Hələ şair dedim yadıma düşdü
Oturun MOLLA PƏNAH VAQİF’i çağırım gəlsin
“Çoxdandı həsrətəm yaşıl gözünə
Gəl otur qarşımda göz-gözə ŞUŞA
Nə gözəl saatdı, möhtəşəm andı
Mən sizə qonağam, sən bizə ŞUŞA
Boğazın bulurdan ətəyi ağ qar
Sinəndən aslanır bir cüt qızıl nar
Gözlərində bir cüt yaşıl zeytun var
Dəhanın bənzəyir dənizə ŞUŞA
Əyir ağ güzəmi uzad hananı
Sağ ala inəyi bağla dananı
Yüklə ağ mayanı boz arvananı
Yolla bu qatarı TƏBRİZə ŞUŞA”
Atam illər öncə ağlardı
İllər sonra mən güldüm
BAKI,siz görən BAKI’dan çox uca boydur
AĞDAM…
AĞDAM da bir gəlin ağlardı qatar səsiylə
Gövərçinin ayağına məktub bağlayır bir gəlin
Və mən…
Qara damda otursamda
AĞDAMa vurulduğum gündən
Özümdən çox məmnunam
Baş ağrıların toxtayandan sonra
Yol qırağındakı çinar ağaclarına baxarsan
Dağların ətəyindəki göz yaşlarına diqqətli ol
Sənin bulutlarla nə işin var?
Uzaqdan görünən o savadlı şəhərin- adı LAÇINdır
O dirsəyə söykənən şairin- adı sucaət
“Fotoçu şəklini çək
Hörüyünün saçının
Şəkildə gözəl düşür
Qəmi,dərdi LAÇIN’ın
Ayazlı bir axşamda
O qəlbidə yastamda
Anam o uçuq damda
Saçın hördü LAÇIN’ın
Gözlərimdə yuxular
Sözülür xumar xumar
Nağılda üç alma var
Onun dördü LAÇIN’ın”
Əlimi alnıma qoyub KƏLBƏCƏRİN qəlbisindən baxıram
Yer-kürəsinin yuvarlaq olduğunu kim söyləmişdi?
Minllər açılar və qollar gizləniblər kölgələrinin dərinliklərində
Və dərələr,çadır kimi qatlanmış göstərir yer-kürəsini
Əlimi alnımdan götürüb
Aşağıda kı kəndə sarı yeriyirəm hala
Bu kənd də bir qız var adı QIZQAYIT
Qızqayıdın sağ çiyini sol çiyinindən uca olsada
Yeriyəndə sol ombasını bassa da Qızqayıt
Yerişini sevirəm
Qızqayıdın dodaqları kənd qoxusu versə də-versin
Dişləri kömür rəngində olsada Qızqayıdın-olsun
Gülüşünü sevirəm
Danışanda topuq vurur Qızqayıdın dili
Çaçaçaçalğın sənə çaçaçay dəmləmişəm gəgəgəl iç
Ooooooooy
Sənin şeir dadında çayını çox sevirəm QIZQAYIT
Qızqayıdın barmağına anamın üzüyünü nişan taxıram
Və KƏLBƏCƏRi gələn yaza tapşırıram
Cənubdayam hala
ZƏNGƏZUR’un sağ döşündə uzanmışam
Əlimdə NADİR şahın yaratdığı xəritə
Böyrümdə bir sürü quzu mələşir
Köpəklər yalqızlığımı hörüşürlər kiçik bir təpənin üstündə
Və bir çoban..
Tütəyində oxşayır
“Anan ölsün ZƏNGƏZUR
Nə yatıbsan? yatma dur
Qollarını aç uzat
Yenidən bir TURAN qur”
